سگ‌ها می‌توانند رفتارهای مرتبط با جدایی و اضطراب تنهایی مانند هاپ هاپ کردن/زوزه کردن، قدم زدن، توالت رفتن یا از بین بردن وسایل خانه را در زمانی که بدون همراهی انسان رها می‌شوند، توسعه دهند. این رفتارها می‌تواند برای صاحبان مشکل‌ساز باشد، با این وجود نگرانی‌های رفاهی برای سگ‌ها نیز محسوب می‌شود، زیرا به این معنی است که سگ در وضعیت عاطفی منفی قرار دارد. بسیاری از صاحبان سگ‌ها توانسته‌اند در طول همه‌گیری کووید-19 زمان بیشتری را در خانه با حیوانات خانگی خود بگذرانند، و نگرانی‌هایی وجود دارد که این امر خطرات اضطراب جدایی را در زمانی که سگ‌ها دوباره برای مدت طولانی‌تری تنها می‌مانند افزایش دهد.

رفتارهای مرتبط با اضطراب جدایی، از جمله صداگذاری، قدم زدن، تخریب و توالت رفتن، در غیاب همراهی انسان رخ می دهد. علاوه بر مشکل ساز بودن برای صاحبان سگ، چنین رفتارهایی نشان می دهد که وضعیت عاطفی سگ به خطر افتاده است. به عنوان بخشی از همه‌گیری کووید-19، زمان صرف تنهائی برای بسیاری از سگ‌های خانگی به میزان قابل‌توجهی کاهش یافت، که منجر به نگرانی‌هایی در مورد توسعه اضطراب جدایی شد، زمانی که سگ‌ها دوباره تنها می‌مانند. هدف اصلی این مطالعه آزمایش این فرضیه بود که سگ‌هایی که زمان تنها ماندن آنها بیشتر کاهش یافته است (در مقایسه با شروع فوریه 2020 قبل از کووید)، هنگامیکه که زمان تنها ماندن دوباره افزایش می‌یابد، در معرض بیشترین خطر ابتلا به علائم جدید هستند. برای دستیابی به این هدف، از داده‌های نظرسنجی جمع‌آوری‌شده استفاده کردیم. صاحبان سگ بین 4 مه و 3 ژوئیه 2020، در طول اولین دوره "قرنطینه" COVID-19 در بریتانیا، و یک نظرسنجی بعدی از همان گروه صاحب سگ، زمانی تکمیل شد که محدودیت‌ها بین 10 اکتبر و 2 نوامبر 2020 کاهش یافته بود. سگ‌های منفرد در طول دوره مطالعه در مورد اینکه آیا علائم اضطراب جدایی را نشان می‌دادند یا نه، نوسانات زیادی داشتند (1807=n). به طور کلی، شیوع اضطراب جدایی در جمعیت از 22.1٪ به 17.2٪ کاهش یافته است، همانطور که سگ ها بین فوریه و اکتبر 2020 تنها ماندند. با این حال، 9.9٪ از سگ ها با بررسی بعدی علائم جدیدی از اضطراب جدایی پیدا کردند. در اکتبر 2020، سگ‌هایی که ساعات خروج آنها در طول محدودیت‌های قرنطینه بیشتر کاهش یافته بود، در معرض افزایش خطر ابتلا به اضطراب جدایی بودند. این یافته‌ها برای درک ما از علت اضطراب جدایی ، با نشان دادن ارتباط بین تغییرات روتین مالک و خطر اضطراب جدایی ، پیامدهایی دارند.[1] [1].

منبع

[1] Harvey, N. D., Christley, R. M., Giragosian, K., Mead, R., Murray, J. K., Samet, L., … & Casey, R. A. (2022). Impact of Changes in Time Left Alone on Separation-Related Behaviour in UK Pet Dogs. Animals, 12(4), 482.